|
|
|
|
|
|
Ад'езд
Увесну надышоў час пляменніку пана Завальні ехаць у Пецярбург. На развітанне пан Завальня сказаў яму запавет, які чуў яшчэ ад свайго бацькі: любіць Бога, бліжняга і праўду, у бядзе не паддавацца роспачы і памятаць, што няма на свеце нічога вечнага. Завальня просіць Янку, калі спаткае дзесьці шчаслівейшых людзей, не забываць пра пакуты сваіх землякоў. Пан Завальня спадзяваўся, што калі-небудзь і нашыя дзікія мясціны ажывуць і напоўняцца радасцю.
Янка пакідае зялёныя берагі возера Нешчарды, але думка яго яшчэ не аднойчы будзе вяртацца ў гэты цудоўны край.
|
|
|
|
|
